Om óp te eten

Brugpieper Juul en de lekkere vette hap

Opa Pieter Pottenkijker vindt het fascinerend, de dagelijkse run van pubers op supermarkten, bakkers en snackbars. Zij snakken naar chips, snoep, stokbrood, energiedrank, warme frikadel broodjes met currysaus. ,,Gezond gedrag’’, zegt de een. “Onverantwoord ongezond”, zegt de ander over het fenomeen van de vretende pubers.

Opa Pieter kijkt het allemaal aan en ervaart aan en met zijn eigen kleinzoon – brugpieper Juul – wat de behoefte aan vette handel betekent.

Natuurlijk, Juul groeit, heeft trek, wil snel zijn behoeftes bevredigd zien. Hij gaat voor de korte termijn. Het gezondheidsaspect op langere termijn is voor hem totaal oninteressant. De inhoud van de meegebrachte broodtrommel belandt vaak in de berm of in een vuilnisbak. Of het is een extraatje als Juul toch nog honger heeft.

Op school is het snaaiwerk niet welkom. Wie met grote zakken chips op school verschijnt, loopt het risico dat de buit wordt afgepakt. ,,Een gezonde school? Dat is een farce!’’, reageert Juul.

Opa Pieter denkt er het zijn van, maar legt zich er uiteindelijk ook bij neer. Hij zegt altijd: “Een ongehoorzame puber is een gezonde puber. Mijn advies aan zijn ouders is: zorg iedere ochtend voor een verantwoord, gezamenlijk ontbijt. Dat is soms misschien best een pittige opgave, vroeg op, samen ontbijten. Maar het werkt wel. Juul heeft dan in ieder geval een basis gelegd en daardoor minder plaats voor een vette hap. En verder? Verder vind ik Juul om óp te eten!”