Tour de France – Etappe 19

• Tour loopt ten einde, maar is nog niet beslist

Warren Barguil gaat, als hij op de fiets blijft zitten, de bollentrui naar Parijs brengen. De Fransman van Team Sunweb won de etappe op de Franse national feestdag en zette donderdag de kroon op zijn werk door ook op de Col d’Izoard te winnen. “Dit is een droom die drie weken duurt”, glunderde hij vol ongeloof op de Alpentop.

“Gisteravond had ik het er nog met Michael (Matthews, PP) over, dat we nooit hadden verwacht de bollentrui, de groene trui én drie etappes te kunnen winnen. Nu hebben we nog een rit gewonnen. Dit is gewoon ongelooflijk”, duidde Barguil direct na zijn zege. Barguil deelt tijdens deze Tour een kamer met Matthews, die woensdag de groene trui veroverde na het wegvallen van Marcel Kittel.

Rigobert Urán en Romain Bardet gaan normaliter in de tijdrit uitmaken wie er tweede wordt deze Tour de France achter Chris Froome. Het duo liet ook op de Izoard weer zien sterk te zijn, maar wist de geletruidrager nooit echt op de pijnbank te leggen.

“Ik dacht dat ik ging stikken na de finish. Ik heb echt alles gegeven”, zegt Bardet, die wel vier seconden aan bonificaties pakte. “Ik heb het ook wat tactisch gespeeld, door Froome de indruk te geven dat ik niet zo super was. Ik heb de koers gereden die ik moest rijden. De Tour is al geslaagd voor mij.”

Ook Urán kijkt met tevredenheid terug op zijn optreden. “Het was vooral belangrijk om geen tijd te verliezen. We vlogen echt op de Izoard. Het was echt zwoegen, maar het is goed verlopen voor mij. We wisten dat het moeilijk zou worden. Sky kun je niet zomaar aanvallen. Het is afzien op het einde van de Tour.”

---

De 19e etappe is de langste van de Tour de France. In 222,5 kilometer rijden de renners van Embrun naar Salon-de-Provence. Vluchters of sprinters?

De etappe voert langs de karakteristieke dorpen van de Provence en de geurige lavendelvelden. De race is grotendeels heuvelachtig en dat zal avonturiers ongetwijfeld uitnodigen om een ontsnapping op poten te zetten. Daarvoor biedt deze etappe de laatste echte mogelijkheid. Wegblijven zal echter nog lastig zijn, want de ploegen zullen er alles aan doen om hun sprinters in de perfecte positie naar Salon-de-Provence te brengen.

De rit heeft twee gecategoriseerde beklimmingen in de eerste 43 kilometer. De Col de Lebraut is 4,7 kilometer lang en stijgt met 6%, terwijl de Côte de Bréziers een klimmetje van 2,3 kilometer à 5,8% is. Over glooiende wegen gaat het parcours verder tot na ruim 170 kilometer de Col de Pointu opdoemt, goed voor 5,8 kilometer klauteren tegen een gemiddelde stijging van 4,1%. Vanaf de top is het nog 45 kilometer naar de meet en ongeveer de helft daarvan gaat in dalende lijn. Het oude centrum van finishplaats Salon-de-Provence ligt op een heuvel, die wordt gekroond door het kasteel Château de l’Emperi.

Met het einde van de Tour in zicht verheugt Pieter Pottenkijker zich op Parijs: “Parijs is altijd mooi, wat er ook gebeurt.”

Vierdaagse Nijmegen – Zevenheuvelendag

• Nijmegen leeg, roze drukte op het parcours

Teilen water gaan erdoor, jongeren hebben de supersoakers in de aanslag, dankbaar zijn de lopers. Even een plens water over het verhitte lijf. De warmste dag van de Vierdaagse 2017 is het, de bestrating reflecteert minstens 40 graden woestijnhitte. Maar monter slingert dat menselijke lint van kilometers lengte zich rond het middaguur door de regio.

Een Française roept alleen maar ’oui, chaud’, een Deen wappert illustratief voor zijn voorhoofd, en een Amerikaanse soldaat vindt het ’hot’. Natasja, die 50 kilometer loopt, heeft geen tijd voor een praatje: „Ik wil voor de echte hitte binnen zijn. De dood of de gladiolen.” Wandelaars sjokken door, de stoïcijnse blik op oneindig: De Wedren.

Wopke en Feikje blijven – samen met hun dochter en kleinzoon – naar verluidt prima overeind en op de been. Het lijkt er op dat zij ook hun 14^de(!) kruisje wel weer zullen halen.

„Heet is het, nou! Maar langs de hele route staat water. Drinkwater, vernevelaars, tuinslangen, badjes, waterpistolen. Afkoeling genoeg. Wij lopen rustig door.”

Waren gisteren de hoofden van de lopers vuurrood en bezweet, vandaag zal de temperatuur – naar verwachting – aangenamer zijn. Niet verkeerd, want de derde marsdag is traditioneel de zwaarste dag van de Nijmeegse Vierdaagse. Bij de een staat hij bekend als ‘de dag van Groesbeek’, bij de ander als ‘de Zeven Heuvelen Dag’. Die naam wordt ontleend aan de beruchte Zevenheuvelenweg.

De route loopt deze dag ten zuiden van Nijmegen aan de oostzijde van de Maas. Via Mook en Milsbeek wordt de klim ingezet naar Groesbeek. De 50 kilometerlopers en de militairen maken bij Milsbeek een extra lus waarbij eerstgenoemden ook Gennep en Ottersum aan doen.

Van Groesbeek gaat de route via de Zevenheuvelenweg naar Berg en Dal en vandaar terug naar Nijmegen. Halverwege de Zevenheuvelenweg stoppen de ‘mannen in uniform’ bij de Canadese militaire begraafplaats om een eerbetoon te brengen aan de gesneuvelde militairen in de Tweede Wereldoorlog.

Pieter Pottenkijker kikkert de wandelaars nog eens op: “Een lui mens is als een steen die in het slijk ligt: wie hem opneemt moet de handen wassen.”

 

Tour de France – Etappe 18

• Kittel naar huis, maar de Tour trekt verder

Groenetruidrager Marcel Kittel heeft woensdag opgegeven in de Tour de France. De Duitse sprinter ging in de zeventiende etappe, die gewonnen werd door de Sloveense Lotto-Jumbo-renner Primoz Roglic, al na twintig kilometer hard onderuit en staakte twee uur later de strijd.

De Australiër Michael Matthews (Team Sunweb) neemt de groene trui over van Kittel, die 373 punten had. Matthews staat, inclusief zijn gewonnen tussensprint op woensdag, op 364 punten. Het Duitse Sunweb, dat Nederlandse roots heeft, heeft daardoor nu twee truien om de schouders. De Fransman Warren Barguil rijdt in de bergtrui.

Roglic kwam woensdag na 183 kilometer solo over de meet in Serre-Chevalier. De 27-jarige Sloveen bezorgde Lotto-Jumbo én zijn land de eerste etappezege ooit in de Tour. Chris Froome behield de gele trui.

---

De 18e etappe van de Tour voert naar de top van de Col d’Izoard. Dat is een zware klim, maar omdat de eerste helft van de race goed te doen is, kunnen we ook een strijd op twee fronten krijgen. Avonturiers voor de dagzege, klassementsmannen voor de gele trui.

De etappe bestaat eigenlijk uit twee delen. Wie om de dagzege gaan strijden, is ervan afhankelijk hoe ver de klassementsfavorieten de aanvallers in de glooiende eerste helft van het parcours laten wegrijden. Na een slordige 120 kilometer begint het zwaartepunt van de race. Eerst de Col de Vars en dan de Col d’Izoard. Dat zijn stevige klimmerskluiven en daar wordt de race met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid beslist.

De Col de Vars is een beklimming van 9,3 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,5%. Na een lange afdaling en een – al licht oplopende – sectie door het dal ligt de sleutel tot succes op de Col d’Izoard. De beklimming stijgt in 14,1 kilometer met een gemiddelde van 7,3%, maar dat is slechts een deel van het verhaal. In de laatste 10 kilometer gaat de Izoard met 9% gemiddeld omhoog, terwijl de slotkilometer 10% klokt.

Pieter Pottenkijker valt de laatste dagen ook regelmatig. Niet van zijn stoel, maar van verbazing: “Gezegend is hij die niets verwacht, want hij zal heerlijk verbaasd worden.”

Vierdaagse Nijmegen – Roze woensdag

• Feikje en Wopke kuierje voort

De Vierdaagse in Nijmegen bestaat uit vier dagen wandelplezier in de wijde omgeving van de stad Nijmegen. Je loopt daarbij door Gelderland, Brabant en Limburg. Elke dag staat er een andere plaats in de omgeving van Nijmegen centraal.

De tweede dag van de Vierdaagse is de Dag van Wijchen. Wopke en Feikje beginnen met een stuk wandelen richting de Hatertse Vennen.

De Hatertse en Overasseltse Vennen is een vennengebied van ca. 520 hectare in de Gelderse gemeentes Heumen en Wijchen. Het gebied bestaat uit zo’n twintig vennen en de omliggende rivierduinen, heidevelden en bosgebieden. Een prachtig gevarieerd gebied om doorheen te wandelen.

Vervolgens lopen Feikje en Wopke via Alverna naar Wijchen. In Alverna, Balgoij, Niftrik, Wijchen en Woezen word je ontvangen met muziek en een enthousiast publiek langs de kant van de weg. Daarna wandel je door Beuningen en Weurt. Een muzikale roadshow onthaalt de wandelaars hier bij de gemeentegrens.

De parkeerplaats van het Thorbeckeplein wordt omgetoverd tot een gezellig terras met diverse kinderattracties, waaronder een luchtkussen. Het enthousiaste publiek, muzikanten, muziekkapellen en zelfs een gezellig dweilorkest zorgen voor de aangename sfeer langs de gehele route van Beuningen tot Weurt. Vanuit Weurt lopen onze wandelaars een stuk door Nijmegen, alvorens ze weer aankomen op de gezellige Wedren. De tweede dag staat ook bekend als de roze woensdag. Steeds meer wandelaars dragen deze dag iets roze.

Ook Pieter Pottenkijker ziet de wereld door een roze bril, “Want,” zo zegt hij, “Echte liefde is een grote tovenaar. Zij heeft de macht heeft ons alles in roze te laten zien.

Tour de France – Etappe 17

• Hoor, de wind waait!

Michael Matthews heeft goede zaken gedaan in de zestiende etappe van de Tour de France. De Australiër van Sunweb was in een sprint sneller dan Edvald Boasson Hagen en John Degenkolb en pakte het maximale aantal punten voor de groene trui. Marcel Kittel werd al vroeg op achterstand gereden en speelde geen rol van betekenis in het restant van de etappe.

Zoals verwacht brak de koers al in het begin helemaal los. Thomas De Gendt probeerde aan te vallen, maar een groepje werd snel teruggepakt door de mannen van Sunweb. Zij hadden maar één doel: Marcel Kittel op achterstand rijden in de lastige beginfase. Dat lukte, want samen met onder anderen Dylan Groenewegen, Nacer Bouhanni en George Bennett (die later opgaf) moest de drager van de groene puntentrui eraf en keerde hij niet meer terug. Bouhanni lukte het wel om het gat van zo’n twee minuten te dichten. Matthews deed dus goede zaken en pakte ondertussen ook nog de tussensprint mee.

De kans op waaiervorming was zeer groot. Trek-Segafredo probeerde het peloton met nog dertig kilometer te gaan te laten scheuren, maar slaagde daar niet in. Een poging van Team Sky op iets meer dan vijftien kilometer van de meet was wel succesvol. Het peloton brak in stukken met grote slachtoffers als Daniel Martin, Alberto Contador, Alexander Kristoff, André Greipel en Bouhanni tot gevolg.

Met een groep van dertig man stormde de voorste groep af op de finish. Daniele Bennati demarreerde met nog twee kilometer te rijden en sloeg een mooie kloof. Het draaide toch op een sprint uit en die ging Greg Van Avermaet van ver aan. Matthews zat in zijn wiel en kwam er sterk uit, maar Boasson Hagen drukte zijn wiel bijna tegelijk over de meet. Even was er twijfeling, maar Matthews werd toch als winnaar aangewezen. Boasson Hagen werd tweede voor John Degenkolb. Daniel Martin gaf 51 seconden toe op zijn concurrenten Froome (die leider blijft), Bardet, Aru, Uran en Landa.

---

In de 17e etappe in de Tour de France komen de renners gedurende de 183 kilometer tussen La Mure en Serre Chevalier legendarische bergen als de Col de la Croix de Fer, Col du Télégraphe en Col du Galibier tegen. De finish ligt echter niet bovenop een beroemde berg, maar in het dal.

La Mure is een debutant in de Tour. Nooit eerder mocht dit stadje, uiteraard voorzien van een fraai kasteel, het Tourpeloton verwelkomen voor de start of finish van een etappe. Vanaf La Mure zetten de renners koers richting het noordoosten, waar ze in de Col d’Ornon de eerste serieuze hindernis tegenkomen. De beklimming is 5,1 kilometer à 6,7% en de top ligt op kilometer 30.

L’ Alpe d’Huez is niet in het Tourschema opgenomen. In plaats daarvan rijden de renners verder noordwaarts, naar de Col de la Croix de Fer. Een beest van een berg: 24 kilometer klimmen à 5,2%. Zeer onregelmatig bovendien, want het gemiddelde stijgingspercentage wordt gedrukt door enkele korte afdalingen tussendoor.

Het lastigste is voor het laatst bewaard: de vermaarde tweeling Télégraphe en Galibier. De eerste is een vrij regelmatige klim van 11,9 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,1%. Daarna volgt een afdaling van slechts 4,5 kilometer. Vervolgens gaat de weg 17,7 kilometer omhoog met een gemiddelde van 6,9%. De top van de Col du Galibier ligt op 2.642 meter hoogte. Wat volgt, is een afdaling van 28 kilometer richting Serre Chevalier.

Pieter Pottenkijker stelt vast dat de wind geen spelbreker, maar juist een spelmaker was: “Een veelvoorkomende fout van mensen: bij goed weer geen rekening houden met de wind.”

Vierdaagse Nijmegen – De kop is eraf

• Wandelaars Vierdaagse Nijmegen zijn gestart

De eerste wandelaars van de 42.036 deelnemers aan de 101ste editie van de Vierdaagse van Nijmegen – waaronder Feikje en Wopke – zijn dinsdag om 04.00 uur van start gegaan. Rond 06.30 uur was meer dan de helft onderweg. De deelnemers van de 50 kilometer zijn als eerste gestart. De meeste deelnemers (49 procent) lopen een afstand van 40 kilometer per etappe.

Van alle mooie streken die Gelderland meent te leveren, moet de Vierdaagse de allermooiste zijn. Geen provincie kan tippen aan een evenement dat haar landschappelijke variëteit zo goed blootlegt.

Op de eerste dag, ook wel de ‘Dag van Elst’ genoemd, moeten de lopers, die kunnen kiezen uit afstanden tussen 30, 40 en 50 kilometer, een route richting Arnhem afleggen. Via Slijk-Ewijk lopen de wandelaars naar Elst en via Bemmel gaan ze terug naar Nijmegen.

De deelnemers aan de Vierdaagse komen dit jaar uit niet minder dan 67 landen. Het record staat op wandelaars uit 73 landen. De jongste deelnemer dit jaar is de 11-jarige Maud Molemans uit Nijmegen, de oudste deelnemer is Herman Dubie (94). De Amsterdammer loopt dit jaar voor de twintigste keer mee in de Vierdaagse.

Pieter Pottenkijker heeft respect voor de wandelaars: “Een wandelaar die uit het lopen de compassie, het respect, het verlangen, het geduld, de spijt, de verrassing en de vergeving weet de extraheren en ze samenvoegt tot geluk, schept daarmee het atoom dat Liefde genoemd wordt.”

Tour de France – Etappe 16

 

• Wie gaat de Tour 2017 winnen?

Rigoberto Urán en Fabio Aru zijn twee van de grootste uitdagers van geletruidrager Chris Froome. De verschillen in de top van het klassement in de Tour de France zijn klein, maar kunnen Urán en Aru de Brit serieus bedreigen met nog een tijdrit in het verschiet? “Ook voor Froome is dit kleine verschil wennen”, weet Aru.

Op de rustdag geven alle klassementsfavorieten tekst en uitleg bij hun plannen en positie in het klassement. Ook Froome zelf, die de pers op de eerste rustdag in de Dordogne nog teleurstelde. “Toen ik in Düsseldorf aan de Tour begon zei ik al dat dit de grootste uitdaging van mijn carrière zou worden en de zwaarste strijd vergeleken met eerdere Tours. Dit is wat we verwacht hadden. Ik ben nu vooral blij dat ik aan de goede kant sta en geen tijd hoef goed te maken op mijn concurrenten”, zei Froome maandag tegenover de NOS.

Froome staat eerste in het klassement. Op achttien seconden staat Aru tweede, Bardet geeft 23 tellen toe en Urán vindt zichzelf na vijftien etappes terug op plek drie met 29 seconden achterstand op Froome. Kleine verschillen dus, maar die verrekte tijdrit gooit roet in het eten voor de uitdagers van Froome. Froome zelf is op het 22,5 kilometer lange parcours op de voorlaatste dag van de favorieten de favoriet. Of zou Urán in zijn buurt kunnen blijven?

---

De vraag rondom een rit als die van vandaag is: welk scenario zal als winnende uit de bus rollen? De nog overgebleven snelheidsduivels zullen maar wat graag opnieuw willen sprinten voor de bloemen. En wat met de mogelijke wind in deze streek, die op gunstig gezinde dagen flink kan huishouden?

Parcours

Met de Alpen die vanaf woensdag opdoemen, zullen de klassementsrenners hun kruit zo droog mogelijk willen houden. Het eerste bedrijf van de etappe trekt echter nog door de uiteinden van het Centraal Massief, en biedt daarmee kansen voor de renners met fond om een gewichtige kopgroep op poten te zetten in een poging de sprintploegen op afstand te houden.

Le Puy-en-Velay is misschien wel het meest bekend als tussenstop voor wandelaars in hun spirituele reis naar Santiago de Compostela. Het is hiermee ook dé plek voor renners en ploegleiders om hun onderlinge irritaties weg te wrijven, te herbronnen en met een hernieuwd elan aan de slotweek te beginnen. Vuurwerk mag er daarom ook verwacht worden vanuit de geleidelijk bergop lopende start. Na veertien kilometer wordt het langzaam stijgende asfalt ingeruild voor de niet te onderschatte stroken van de Côte de Boussoulet (4.5 km aan 6.5%). Hierop volgen vijftig op- en afgaande kilometers, met als slotstuk de niet al te moeilijke Col du Rouvey (2.8 km aan 5.6%).

Pieter Pottenkijker meent dat elke voorspelling nu er een is als kijken in koffieprut: “Je kan de dingen pas voorspellen nadat ze gebeurd zijn.”