De laatste schooldag

Dia1

Juul – de avonturen van een (aanstaande) brugpieper

“Snel, snel snel!!” Juul gaat zo hard als hij kan. Het is zijn laatste dag op de basisschool. “De laatste dag van school en dan ben ik te laat. Lekker bezig Juul!”

Hij ziet bijna niemand meer op het schoolplein. Alleen mede-te-laat-komers. “Hoi! hoi! mede-te-laat-komers. We zijn weer lekker bezig! De laatste schooldag. En wij zijn te laat!” De meester zal wel zeggen: “Er is tijd genoeg om te laat te komen. Maar moet dat nu vandaag?”

Juul rent naar binnen. Hij glijdt uit over een bananenschil. Hij kijkt snel om zich heen. Gelukkig, niemand heeft het gezien. “Poeh, gelukkig!”

In zijn klas is echter niemand te vinden. “He, hoe kan dat nu?”

Hij gooit zijn tas op de grond en zoekt als een gek naar zijn telefoon. Hebbes! Net als hij papa Bart wil bellen hoort hij de stem van zijn meester: “Naar de aula gozert, dat weet je toch! Of ben je naast de tijd ook je hersens vergeten?”

“AULA!”

Juul schreeuwt het door de hele school. “Wat een sukkel ben ik.”

De meester had het gisteren nog gezegd. Hij rent naar de aula ik ziet daar zijn klasgenoten luisteren naar een trotse directeur. Die steekt een langdradig verhaal af. Over afsluiten van een periode. Een nieuwe spannende tijd die komt, bla, bla, bla. En dan richt de directeur zich tot Juul. Hij spreekt de woorden die Juul kent van zijn idool, Johan Cruijff: “Juul, er is maar één moment dat je op tijd kunt komen. Ben je er niet, dan ben je óf te vroeg, óf te laat.”

Juul ademt diep en zucht. Hij verwacht dat iedereen hem dom zal aankijken, giechelen en fluisteren. “Ohh” hij schaamt zich kapot en wordt zo rood als een tomaat. “Het spijt me echt!” mompelt hij en loopt zo snel mogelijk naar een lege stoel. “Hoi” zegt hij tegen Berend, zijn klasgenoot; een jongen met bruin haar en blauwe ogen.

“Oké jongens en meisjes.” zegt de directeur, “ik ga afsluiten. Dan kunnen jullie beginnen met de laatste schooldag van het laatste jaar. Nog even kun je de uren tellen en dan ben je klaar voor de grote wereld.”

Samen met zijn klasgenootjes maken ze een tijdschrift. Als afscheidscadeau voor de meester. Ze vullen het met eigen verhalen en foto’s. Van het kamp, de musical en elkaar. Het is een feest! De dag vliegt om. En dan, dan is het voorbij.

Thuis rent Juul naar zijn kamer. Hij pakt zijn telefoon en appt zijn Opa (Pieter Pottenkijker): “Deze dag was geweldig. Maar toch ook wel weer een beetje verdrietig. Kom je me halen? Want het afscheid doet ook een beetje pijn.”